ارسال شده توسط امید در 87/9/21:: 7:42 عصر
ای کاش می دانستیم که هر روز با چه موجودی ارتباط داریم و چه کسی ما را خلق کرده است. نعمات او (که به حتی نمی توان به شمارش درآورد و ما چیزی از خودمان نداریم و هر چه هست از عنایت بی نظیر اوست)، وفای او (که هیچ عاشقی را نمی توانی بیابی که این چنین به دوستانش محبت و مهربانی کند و به وعده های عاشقانه اش جامه عمل بپوشاند)، توجه او (به کسانی که در شأن و رتبه بی نهایت او نیستند اما او با تمام اختلافی که در رتبه و جایگاه او نیستند با تمام صمیمت مهربانی می کند)، لطف های پنهان و پیدای او (که بسیاری از آن ها را نمی توان فهمید و حتی تصور نمود).
شرم از آن همه لطف بی حد و حصرش که همگی با بی توجهی هدر رفت. شرم از آن کاخ با عظمت محبت بی اندازه اش که همگی با بی عرضگی فرو ریخت. دریغ از آن همه جلوه های بی بدیلش که با غفلتی فروخته شد. افسوس از آن همه فرصت که همگی به رایگان به باد رفت و متأسفانه شاید دیگر باز نگردد....
کلمات کلیدی :