ارسال شده توسط امید در 87/9/2:: 4:38 عصر
ای کاش همیشه کسی بود که به ما تذکر می داد. کسی بود که مشکلات را می دید و راه حل ها را پیش روی ما قرار می داد. آرزوی من این هست که چنین کسی را بیابم که دلش برایم بسوزد و احساس مسئولیت نسبت به من داشته باشد. از مسئولیت های بیهوده خسته شده ام و خودم را محتاج مسئولی مشفق می دانم. چیزی که بسیاری از آن واهمه دارند و از آن فرار می کنند. حالا مثل این که اگر کسی نصیحتشان کرد باید از شخصیتشان صرف نظر کنند. فکر می کنم دست کم این حالت در من نیست. از این رو دوست دارم کسی باشد که قبولش کنم و با تمام وجود به او چشم بگویم. هر چه بیشتر از عمرم می گذرد کمتر به چنین کسی برمی خورم. روزی به گفته یکی پیش کسی رفتم که نصیحتم کنم و درد و دل های من را بشنود اما وقتی کنارش نشستم دیدم او از من محتاج تر است اما با این حال دست از سؤال بر نداشتم از او تقاضا کردم اما خودش نیز نتوانست ادامه دهد. حتی شخص ناصح می تواند دوست انسان باشد البته دوستی دلسوز و مشفق که برای ناراحتی ها و گرفتاری های دیگری تلاش کند. فکر می کنم بیش از هر کس این خداست که باید توفیق بهرمندی از چنین کسی را نصیبم کند. رزقنا الله و ایاکم
کلمات کلیدی :