یکی از چیزهایی که در دنیای جدید بسیار مورد توجه است، وقت گذرانی است. البته ابزار کار در این باره زیاد است. استفاده از اینترنت ، شبکه های رادیویی و تلویزیونی متعدد و تفریحات مختلفی که در کشورهای مختلف به طور گسترده تبلیغ  می شود یا موبایل و استفاده از تراک های صوتی و تصویری می تواند جزو ابزار کار باشد. به نظر می رسد علی رغم احکام فقهی که در این باره وجود دارد، این امور در مبانی سنتی و دینی ما از جایگاه صائبی برخوردار نیست. تأمل و تدبر، استفاده کامل از وقت ها و زحمت و تلاش در مسیر زندگی از اموری است که در گذشته بسیار بیش از امروز مورد توجه بوده ،‏ و جزء اصول زندگی اندیشمندان ما است. البته فن آوری روز می تواند در مسیر تأمل و تدبر و زحمت بهینه شود مانند آنچه در اینترنت وجود دارد، اما آنقدر جذابیت ها زیاد است که تمام مسایل قابل ارزش و مفید فدا می شود. شاید هم این طور طراحی شده اند که امور مفید بدست ما نرسد. از این رو خیلی حواسمان باید جمع باشد تا در موقع استفاده از امور یاد شده جذابیت ها رهزنی نکنند و بتوانیم از فن آوری روز استفاده کنیم. البته بگذریم از کسانی که مفتون جذابیت های بی ارزش فنآوری شده اند و خیال می کنند به پیشرفت دست یافته اند! چند روز پیش به تهران رفته بودم هر کسی در مترو یک سیم از موبایلش به گوشش وصل کرده بود و داشت موسیقی گوش می داد. نمی گم حالا کار حرام یا حلالیه یا ... بلکه افسوس می خورم که این فردی که در خیابان فرصت فکر کردن ندارد یا بهتر بگویم دوست ندارد کمی با خودش باشد در منزلش چکار می کند. بدبخت نمی داند تمام وقتش را اشغال و او را به موجودی بی ارزش تبدیل کرده اند. پیش یک جوانی نشستم دستان نحیف و لاغری داشت. قیافه اش پریده و افسرده بود و حاضر نبود آن سیم لعنتی را یک لحظه کنار بگذارد. با خودم گفتم این طور سرزمین ما رو اشغال کرده اند ما خبر نداریم. این جوانی که باید از جشنواره های علمی سردر بیارورد به موجودی  تبدیل شده که توانایی زندگی عادی خودش را هم نمی تواند داشته باشد. دایم در این باره فکر می کند چکار کنم لذت هایم بیشتر باشد، چکار کنم بیشتر از دور و اطرافم دور شوم، ... این همان مستی است که خیلی ها با نوشیدن به آن می رسند اما این بیچاره بدون همان کوفتی بدان دست یافته بود . آن هم مستی دایمی که لحظه ای دوست ندارد از آن خارج شود... بگذریم