باز درد دلی با خودم

ارسال شده توسط امید در 87/12/17:: 6:30 عصر

بعد از مدتی دغدغه ها که فکر می کنم بسیاری از آن ها بی مورد بود امروز کمی احساس راحتی بیشتر می کنم. هر چند که به نظر می رسد هنوز هم این گرفتاری ها تمامی ندارد. هنوز سرم شلوغ است. می خواهم به سفر بروم تا کمی آرامش را تجربه کنم. هر چند درون پرغوغای من این آرامش را کمتر می پذیرد اما به نظر می رسد که می توان با او کنار آمد. آرزوی آرامش درونی همه آنچه به دنبال آن هستم را تسخیر کرده است. این که بتوانم آرام و آسوده از همه جا و همه کس در کناری باشم و تجربه های قبلی را دوباره بدست آورم تمام آن چیزی است که برای آن زنده ام. ای کاش می شد به دوران دانشجویی ام در دانشگاه رضوی برمی گشتم و آن لحظات را دوباره بدست می آوردم. دیشب شمه ای را چشیدم و آرزو می کردم که ازدستش ندهم اما امروز..... ای کاش دنیا این گونه نبود یا ای کاش من قدر نعمات خداوند را داشتم و با کوچکترین مانعی دستآوردهایم را هدر نمی دادم. بگذریم که هزار بار گفتم و باز ..... هنوز آرزوی آرامش نسبت به او را دارم هر چند که تیرگی درونی مانعی مهم است.

نظر